ΑΝΟΙΧΤΟ ΚΑΛΕΣΜΑ ΓΙΑ ΣΥΝΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ ΕΝΩΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ

ΟΛΟΙ/ΕΣ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟΥ ΜΑΣ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 03/10 ΣΤΙΣ 12:30 ΣΤΟ ΑΜΦ Β1

Ζώντας στο «μεταμνημονιακό» σκηνικό, όπου Νέα Δημοκρατία και ΣΥΡΙΖΑ προσπαθούν να μας πείσουν ότι έρχονται καλύτεροι καιροί, οι ζωές των εργαζόμενων και της πληττόμενης πλειοψηφίας βρίσκονται στον ίδιο δρόμο της ανεργίας, της ελαστικής εργασίας, της άμισθης εργασίας και των απλήρωτων λογαριασμών. Η ανάπτυξη τους διαφαίνεται μόνο στα ιστογράμματα τους και στις τσέπες τους. Η γενικότερη πολιτική που ακολουθεί η Νέα Δημοκρατία, δεν αποτελεί τίποτε άλλο από συνέχεια των πολιτικών του Σύριζα και αυτό διαφαίνεται και στην Παιδεία. Δίδακτρα στα μεταπτυχιακά, παραβίαση ασύλου, δημιουργία συνθηκών για να μπει ολοένα και περισσότερο ο ιδιωτικός τομέας μέσα στο πανεπιστήμιο.

Πιο συγκεκριμένα η ΝΔ φέρνει στο προσκήνιο την υλοποίηση όλης της ατζέντας  της ευρωπαϊκής ένωσης και των Ιδιωτικών συμφερόντων στην παιδεία συνολικά. Στη τριτοβάθμια εκπαίδευση  έρχεται το νέο νομοθετικό πλαίσιο  με ταχείς ρυθμούς να περάσει μεταρρυθμίσεις που ανέκαθεν το φοιτητικό κίνημα  βρισκόταν τροχοπέδη  στην υλοποίηση τους και στην ψήφιση τους.

Επιγραμματικά αντικαθίσταται ο αποφασιστικός και διοικητικός ρόλος  της συγκλήτου σε επιμέρους ζητήματα (που δεν έχουν αναγγελθεί ακόμα) από Συμβούλια ιδρύματος και  από τον  γενικό γραμματέα του πανεπιστημίου (manager). Οι παραπάνω θεσμοί νομοθετικά θα αποτελούνται από καθηγητές και επιχειρηματίες και θα συνεδριάζουν, έχοντας την δυνατότητα και νομοθετικά να αποφασίζουν, χωρίς να αναγκάζονται να ενημερώνουν τους φοιτητές και  τους εργαζόμενους, και χωρίς οι παραπάνω να έχουν κάποιον ρόλο για της αποφάσεις.

Όλη η παραπάνω κατάσταση έρχεται σε συνδυασμό με την επαναφορά των ν+2 ετών φοίτησης, και φυσικά η εφαρμογή τους να είναι ξεκομμένη από τις φοιτήτριες και τους φοιτητές και υλοποιείται πίσω από κλειστές πόρτες.  Το ν+2 έρχεται να εντείνει τους ρυθμούς σπουδών μας και να συμπιέσει περαιτέρωτον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο που έχουμε . Συγχρόνως δημιουργούνται πιεστικές συνθήκες για τα άτομα που εργάζονται παράλληλα με τις σπουδές τους απωθώντας τα, άμα δεν μπορούν να βγάλουν την κούρσα διάβασμα-δουλειά, από την εκπαιδευτική διαδικασία (3/10 παρατάνε τις σπουδές τους). Ασχέτως αν προμοτάρεται από την κυβέρνηση ως μια κίνηση με ιδεολογικά κριτήρια, έρχεται ώστε να βελτιώσει την αναλογία καθηγητής/τρια ανά φοιτητές/τριες που είναι για την Ελλάδα 1/44.1 και είναι η δεύτερη χειρότερη αναλογία στην Ευρώπη, με αποτέλεσμα να αξιολογούνται αρνητικά τα πανεπιστήμια, καθιστώντας τα μη προσφιλή για τις επιχειρήσεις. Διαγράφουν φοιτητές μόνο και μόνο για τα επιχειρηματικά τους συμφέροντα ,και ενώ υπάρχει μεγάλο πρόβλημα στο εκπαιδευτικό δυναμικό , αντί να προσλαμβάνουν καθηγητές μας διώχνουν!

Όλα αυτά τα παραπάνω και άλλα τόσα, ξέρουν ότι είναι αιτία πολέμου για τους φοιτητές και για αυτό δεν είναι καθόλου τυχαία  χρονικά η νομοθετική κατάργηση του ασύλου. Παίρνοντας ως πρόσχημα, υποκριτικά, τρεις σχολές του κέντρου που στην περιοχή  επικρατούν ιδιαίτερες κοινωνικές συνθήκες τις οποίες έχουν δημιουργήσει αυτοί. Για τη συνείδηση της ΝΔ, αλλά και του ΣΥΡΙΖΑ, ανομία είναι οι διεκδικήσεις των φοιτητών. Θέλουν  ένα πανεπιστήμιο που όλο και περισσότερο θα οχυρώνει το άσυλο για  μεγαλοεπενδυτές και  μεγαλοκαθηγητάδες ώστε αυτοί να κάνουν ότι θέλουν με τις ζωές μας και οι αγώνες των φοιτητών και οι διεκδικήσεις τους να βρίσκονται σε ένα περιβάλλον καταστολής.

Στην ίδια χρονική κατάσταση βλέπουμε ότι ο πόλεμος κατά των μεταναστ(ρι)ών καλά κρατεί. Οι εικόνες από την Μόρια όπου ένα παιδί πεθαίνει επειδή μπήκε σε ένα χαρτόκουτο για να προστατευτεί από την βροχή και το πάτησε νταλίκα, όπου μία γυναίκα με το μωρό της πέθαναν σε φωτιά μόλις εχθές, μας πληγώνουν και μας εξοργίζουν.  Συγχρόνως βλέπουμε οικογένειες να διώχνονται από καταλήψεις στέγης, όπου αυτοί όριζαν το πως θα ζήσουν, και να ξαναπετιούνται στα στρατόπεδα συγκέντρωσης με αντίξοες συνθήκες.  Σε αυτή τη κατάσταση μόνο αλληλέγγυα μπορούμε να σταθούμε με αυτούς τους ανθρώπους είτε προσπαθούν να γλιτώσουν από μία εμπόλεμη ζώνη με την κλασσική έννοια είτε από τον κοινωνικό πόλεμο που ζούσε ο καθένας στο τόπο που άφησε πίσω του. Όπως θεωρείται δεδομένο για το καθένα μας πως μπορεί να μετακινηθεί ελεύθερα σε όποιο μέρος επιθυμεί για ένα καλύτερο μέλλον τόσο και άλλο τόσο θα έπρεπε να παλεύουμε για την ελευθερία αυτών των ανθρώπων που έφτασαν σε μια Ελλάδα που τους πολεμά με κάθε μέσο.  Σε αυτόν τον πόλεμο κατά των μεταναστών η Ελλάδα και η Τουρκία είναι χέρι χέρι (Συμφωνία Ελλάδας-Τουρκίας-ΕΕ 2016) και διαχειρίζονται τις ζωές των μεταναστών ως διαπραγματευτικό χαρτί τους.

Σε αυτές τις εξελίξεις, ως φοιτητ(ρι)ες, οφείλουμε να ορθώσουμε συνολικές αντιστάσεις στην γενικευμένη επίθεση που δεχόμαστε. Αντιστάσεις που θα ξεκινούν από την υπεράσπιση του ασύλου, όχι γενικά και αόριστα, αλλά ως χώρου ελεύθερης πολιτικής δραστηριότητας και διεκδίκησης των φοιτητ(ρι)ών και των εργαζομένων. Αντιστάσεις και επιθετικές κινήσεις για την αύξηση των δαπανών για την εκπαίδευση κόντρα στην «ιδιωτική πρωτοβουλία», στις χορηγίες και στους πετσοκομμένους προϋπολογισμούς του κράτους. Ενάντια στις διαγραφές των φοιτητών, εμείς βάζουμε μπροστά την ελεύθερη πρόσβαση όλων στη παιδεία, χωρίς κανένα εμπόδιο και ασφυκτικό περιορισμό. Η επίθεση είναι κοινή και συνολική, και έτσι οφείλει να είναι και η απάντηση μας. Η απάντηση των από κάτω, των καταπιεσμένων φοιτητών/τριών και εργαζόμενων που ξέρουμε ότι τα πράγματα μπορούν να πάνε αλλιώς και θα τα πάμε αλλιώς εμείς οι ίδιοι/ες, όχι σύμφωνα με τα κέρδη και τις ζημιές τους, αλλά σύμφωνα με τις ζωές, τις ανάγκες και τα θέλω μας. Κι επειδή κανείς δεν είναι πεφωτισμένος παντογνώστης και υπερασπιστής μας, αυτό μπορεί να γίνει μόνο μέσα από τις συλλογικές και μαζικές μας διαδικασίες, τις Γενικές Συνελεύσεις μας και την υλοποίηση των αποφάσεών τους.

Μέσα από τις συλλογικές μας διαδικασίες θα περιγράψουμε το μέλλον που μας αρμόζει, θα παλέψουμε για τις ανάγκες και τις επιθυμίες μας !