Σάββατο 20 Σεπτεμβρίου 2014

ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΣ ΣΤΙΣ 18/9



Δυστυχώς, παρακολουθήσαμε χθες για για πρώτη φορά μια πρωτόγνωρη για το φοιτητικό σύλλογο διαδικασία: συγκεκριμένες φοιτητικές παρατάξεις (ΚΝΕ – ΔΑΠ) υπέγραψαν ένα Διοικητικό Συμβούλιο, πραγματικό «καραγκιοζιλίκι», και μάλιστα χωρίς να έχει ολοκληρωθεί η διαδικασία (τοποθετήσεις άλλων παρατάξεων). Μια απόφαση που μάλλον θυμίζει λογικές «βλαχοδήμαρχου» παρά λογικές φοιτητικού κινήματος. 

Το ΔΣ αυτό καλωσορίζει τους πρωτοετείς φοιτητές στη σχολή, και αφού αναφέρεται δήθεν σε κάποια προβλήματα που αυτοί καλούνται να αντιμετωπίσουν, στη συνέχεια τους... προμηθεύει με τα τηλέφωνα επικοινωνίας ορισμένων υποψήφιων φοιτητοπατέρων (κάτι που τελικά δεν υπογράφηκε, λόγω των έντονων αντιδράσεων που προκάλεσε). Είναι προφανές ότι τέτοια κείμενα και αποφάσεις καλλιεργούν στο σώμα των φοιτητών ένστικτα άναθεσης (πάρε τον συνδικαλισταρά και θα σου λύσει τα προβλήματα, ή μιας και πλέον τηλέφωνα δεν υπάρχουν, βρες τον στο κυλικείο) και βέβαια, συμβάλλουν στην ανάπτυξη και παγίωση μιας ιδιαίτερης «γραφειοκρατίας» (οι θεσμοί, οι δομές, και ξανά πάλι οι θεσμοί). Είδαμε άλλωστε πως λειτούργησαν οι «εκπρόσωποι» των φοιτητών, όταν, ενώ στον τομέα φωτογραμμετρίας συζητιόντουσαν δύο ερευνητικά προγράμματα καθαρά κατασταλτικού τύπου, εκείνοι δεν ενημέρωσαν κανέναν, όπως όφειλαν.

Εμείς, σε αντίθεση με όλα αυτά, πιστεύουμε, ότι ειδικά σήμερα, που η η ανεργία των νέων έχει φτάσει το 60%, που οι αποφάσεις των μνημονιακών κυβερνήσεων επιφέρουν τη διάλυση όλων των κρατικών δομών, και στην περίπτωσή μας των πανεπιστημίων (διαγραφές φοιτητών, απόλυση διοικητικών υπαλλήλων, οργανισμοί κτλ), ο μόνος αποτελεσματικός τρόπος για να αποκτήσει συνείδηση και να αντιδράσει ο φοιτητής, είναι μέσα από τις συλλογικές αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες, δηλαδή τις γενικές συνελεύσεις, κόντρα στις γραφειοκρατικές δομές. Γιατί εκεί όλοι οι φοιτητές συμμετέχουν ισότιμα και μπορούν άμεσα να αποφασίσουν πως θα δράσουν για ότι τους αφορά, τόσο για τα άμεσα φοιτητικά προβλήματα, όσο και για τα ευρύτερα κοινωνικά θέματα. Γιατί για όλους αυτούς τους λόγους, πιστεύουμε ότι η γενική συνέλευση πρέπει να είναι το μόνο αποφασιστικό όργανο του φοιτητικού συλλόγου.

ΥΓ:  Επίσης, θα θέλαμε να σημειώσουμε ότι παρακολουθήσαμε χθες για ακόμα μια φορά ένα ιδιότυπο «κομπρεμί» μεταξύ ΔΑΠ και ΚΝΕ. Κάτι βέβαια που δε μας αφήνει έκπληκτους, μιας και επαναλήφθηκε αυτό που έχει συμβεί λίγο πριν της φοιτητικές εκλογές, όταν η ΚΝΕ ψήφισε για προεδρείο της εφορευτικής επιτροπής τη... ΔΑΠ(!). Φαίνεται έτσι ποιον βλέπει πιο κοντά η συγκεκριμένη παράταξη, τόσο ιδεολογικά, όσο και οργανωτικά. Άλλωστε, εμείς πιστεύουμε ότι πάντα στα ΔΣ θα πρέπει να υπάρχουν και οι τοποθετήσεις των δυνάμεων που διαφωνούν, προκειμένου να προωθείται ο διάλογος και η σύνθεση στο σύλλογο, κάτι που έχουμε δείξει και έμπρακτα, κάτι που αρνήθηκε να κάνει η ΚΝΕ.

Τετάρτη 17 Σεπτεμβρίου 2014

Κάλεσμα για την Πέμπτη 18 Σεπτεμβρίου

«Έγινε ο κόσμος μια μεγάλη φυλακή κι εγώ ψάχνω έναν τρόπο τα δεσμά να σπάσω. Έχω ένα μέρος που με περιμένει εκεί, σε μια πολύ ψηλή κορφή πρέπει να φτάσω... »
                                                                                                                 Killah P

Στις 18 Σεπτεμβρίου του 2013, σχεδόν ένα χρόνο πριν, πέφτει νεκρός από το μαχαίρι του φασίστα Γιώργου Ρουπακιά ο αντιφασίστας ράπερ Παύλος Φύσσας. Ένας άνθρωπος που δε δολοφονήθηκε λόγω του χρώματος του δέρματός του, αλλά για τις πολιτικές του ιδέες, μια δηλαδή καθαρά πολιτική δολοφονία. Η δολοφονία αυτή, δεν ήταν τίποτα άλλο παρά η συνέχεια της δράσης του εκεί τάγματος εφόδου της Χρυσής Αυγής, του ίδιου τάγματος που μια εβδομάδα πριν είχε επιτεθεί με δολοφονικές προθέσεις σε μέλη του ΠΑΜΕ στο Πέραμα. 

Η πρόκληση αυτή δε θα μπορούσε να μείνει αναπάντητη: η νεολαία, οι φοιτητές και ολόκληρος ο λαός σε αυτόν τον τόπο γέμισαν τους δρόμους του Κερατσινίου, της Αθήνας και ολόκληρης της Ελλάδας. Το “Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ” των στίχων του Παύλου έγινε ένα με το “Δε  θα περάσει ο φασισμός”. Το ρατσιστικό μίσος των δολοφόνων της χρυσής αυγής φάνηκε αμέσως μικρόψυχο μπροστά στις εκατομμύρια φωνές που απαιτούσαν πραγματική δικαίωση και απομόνωσή τους από την κοινωνία.

Η δολοφονία αυτή όμως  δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία, αλλά αποτέλεσμα της πολιτικής της κυβέρνησης που έχει oδηγήσει την κοινωνία στη φτώχεια, την εξαθλίωση, την απελπισία και τον εκφασισμό. Η βαθιά αντιδραστική αυτή κυβέρνηση  εξασφαλίζει την επιβολή της πολιτικής ΕΕ και ΔΝΤ  και των μνημονίων με βασικό εργαλείο την αστυνομία και τους υπόλοιπους μηχανισμούς καταστολής, ενώ την ίδια στιγμή ανέχεται, αν όχι επιδιώκει, την εκκόλαψη της ναζιστικής ιδεολογίας και της εμφυλιοπολεμικής ρητορείας στα σώματα ασφαλείας. Υποθάλπει τη ρατσιστική βία, την εργοδοτική ασυδοσία και την παρακρατική τρομοκρατία. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, η Χρυσή Αυγή αναβαθμίστηκε σε «επίσημο» πολιτικό κόμμα με δημόσια παρουσία. Δεν εμφανίστηκε από το πουθενά και σίγουρα δεν είναι μια παραφωνία στη «δημοκρατία» μας, αλλά το βίαιο τέκνο της κρίσης του καπιταλισμού και του πολιτικού συστηματος. Και ενώ η ίδια η Χ.Α., υποκριτικά, καταγγέλει το «σάπιο πολιτικό κατεστημένο» δεν λέει κουβέντα για το σάπιο οικονομικό κατεστημένο, τους εφοπλιστές, τους τραπεζίτες και τους βιομήχανους - αυτούς που αποτελούν την πηγή της διαφθοράς- αλλά ούτε και για τις παχυλές επιδοτήσεις και φοροαπαλλαγές που απολαμβάνουν.

Η χρυσή αυγή, ο ρατσισμός και ο φασισμός είναι ανεπιθύμητα στοιχεία στις δικές μας γειτονιές, στα σχολειά και οπουδήποτε ζούμε και αναπνέουμε. Η δημοκρατία των αγώνων μας, η αξιοπρέπεια και η ιστορία αυτού του λαού, που το ΄40 έριξε ηχηρό χαστούκι στους προγόνους των νεοναζί θα πάρουν παραμάζωμα τα κατακάθια που έχουν ξεμείνει και λερώνουν με αίμα τις ζωές μας. Δε θα ανεχτούμε την παρουσία τους πουθενά, θα τους στείλουμε εκεί που τους αξίζει, στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.

Ένα χρόνο μετά, βρισκόμαστε στο δρόμο. Την Πέμπτη 18/09, στις 18:00 στην Παναγή Τσαλδάρη, στο Κερατσίνι.