Τρίτη 18 Σεπτεμβρίου 2018

Ο Παύλος ζει, τσακίστε τους ναζί !


Στις 18 Σεπτεμβρίου του 2013, πέντε χρόνια πριν, ο αντιφασίστας μουσικός Παύλος Φύσσας πέφτει νεκρός από το μαχαίρι του Γιώργου Ρουπακιά, μέλους του δολοφονικού τάγματος εφόδου της Χρυσής Αυγής στην περιοχή της Νίκαιας. Ο Παύλος δεν έγινε στόχος της φασιστικής συμμορίας αυτής λόγω του χρώματος του δέρματος του, αλλά λόγω των πολιτικών του ιδεών τις οποίες εξέφραζε μέσα από την μουσική του.
Μιλάμε συνεπώς για μια καθαρά πολιτική δολοφονία η οποία ήρθε ως συνέχεια της δράσης του ναζιστικού αυτού τάγματος εφόδου στις γειτονιές του Πειραιά. Χαρακτηριστικά παραδείγματα οι πρωτοφανούς αγριότητας επιθέσεις εναντίον Αιγύπτιων ψαράδων στην Ιχθυόσκαλα και μελών του ΠΑΜΕ στο Πέραμα. Η πρόκληση αυτή δεν έμεινε αναπάντητη, αντιθέτως, οι δρόμοι του Κερατσινίου, της Αθήνας και ολόκληρης της Ελλάδας πλημμύρησαν με κόσμο και το "Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ" έγινε ένα με το "Δεν θα περάσει ο φασισμός".
Οι εκατομμύρια ψυχές που απαίτησαν και συνεχίζουν να απαιτούν, πέντε χρόνια μετά, πραγματική δικαίωση και απομόνωση του ναζιστικού μορφώματος από την κοινωνία απέδειξαν και εξακολουθούν να αποδεικνύουν πόσο μικρόψυχο είναι το ρατσιστικό δηλητήριο των δολοφόνων Χρυσαυγιτών μπροστά στην δύναμη της αλληλεγγύης.
Η δολοφονία αυτή δεν ήρθε σαν κεραυνός εν αιθρία, αλλά είναι άμεσο επακόλουθο της πολιτικής των κυβερνήσεων που έχουν οδηγήσει την κοινωνία στη φτώχεια, την εξαθλίωση, την απελπισία, το φόβο, χτίζοντας έτσι μια κοινωνική συγκυρία στην οποία η Χρυσή Αυγή κατάφερε να αναδειχθεί σαν «επίσημο» πολιτικό κόμμα σπέρνοντας το ρατσιστικό μίσος και την τρομοκρατία. Δεν εμφανίσθηκε από το πουθενά. Δεν πρόκειται για την παραφωνία στην κατά τα άλλα «αψεγάδιαστη» δημοκρατία μας, αλλά για το πιο βίαιο τεκνό της χρόνιας, δομικής κρίσης που περνάει ο καπιταλισμός και το πολιτικό σύστημα που τον συντηρεί. Κι ενώ η ίδια η Χ.Α., υποκριτικά, καταγγέλλει το «σάπιο πολιτικό κατεστημένο» φορώντας ένα δήθεν αντιμνημονιακό προσωπείο, στην πράξη υπερασπίζεται στο μέγιστο των δυνατοτήτων της, τα συμφέροντα των μεγαλοεφοπλιστών, το «η ρήξη σήμερα θα ήταν εγκληματική ενέργεια σε βάρος του έθνους», το «ευρώ με σκληρούς όρους», την Ευρώπη-φρούριο των πολέμων, των πογκρόμ και των φραχτών που πνίγουν χιλιάδες πρόσφυγες στα σύνορα της.
Στην πραγματικότητα, οι χρυσαυγίτες δεν πρόκειται ποτέ να συγκρουστούν με τα μνημόνια και τα επιχειρηματικά συμφέροντα που αυτά ευνοούν. Αντίθετα, βάζουν στο στόχαστρο πρόσφυγες-μετανάστες, γείτονες λαούς και όπως και στην περίπτωση του Παύλου, ανθρώπους που δεν σωπαίνουν και στέκονται απέναντι στην βαρβαρότητα και τον μισανθρωπισμό τους. Σήμερα, η φασιστική απειλή εξακολουθεί να γιγαντώνεται, όπως φάνηκε από τα συλλαλητήρια για την ονοματολογία της ΠΓΔΜ που διοργανώθηκαν από εθνικιστικές δυνάμεις, είχαν την στήριξη σύσσωμης της ελληνικής δεξιάς και στάθηκαν αφορμή για την φασιστική ελίτ της χώρας να βγει στο προσκήνιο προβαίνοντας σε δολοφονικές επιθέσεις (Κατάληψη Libertatia - Θέατρο Εμπρός κλπ).
Αυτή την απειλή μπορεί δεν πρόκειται να την σταματήσει καμία κυβέρνηση και κανένα αστικό δικαστήριο. Η φασιστική απειλή θα τσακιστεί από τους ίδιους που απειλούνται από αυτή. Θα την τσακίσει το μαζικό εργατικό και ταξικό κίνημα στους χώρους δουλειάς, στις σχολές και στις γειτονιές που προσπαθεί να αναπτυχθεί πολιτικά. Θα την τσακίσει το ενωτικό μαχητικό αντιφασιστικό κίνημα στον δρόμο και σε κάθε προσπάθειά της να νομιμοποιηθεί στο δημόσιο πεδίο.

Όλοι/ες στην συγκέντρωση στο Κερατσίνι (Παύλου Φύσσα 60) την Τρίτη 18/9 στις 17:30  και την πορεία προς τα γραφεία της Χρυσής Αυγής στην πλατεία Κοραή στον Πειραιά

Πέμπτη 13 Σεπτεμβρίου 2018

Το κυλικείο ανήκει σε φοιτητές-εργαζομένους, όχι σε ιδιώτες-εργολαβίες !


Από τις αρχές του καλοκαιριού το κυλικείο της σχολής μας έχει κλείσει αφού ο ιδιώτης που το διαχειριζόταν αποχώρησε, με αποτέλεσμα ο χώρος του να μοιάζει πλέον ένα εγκαταλειμμένο τοπίο. 
Ο χώρος του κυλικείου πέρα από το σημείο που θα βρουν κάτι να φάνε ή να πιουν οι φοιτητές ενδιάμεσα των μαθημάτων, αποτελεί και ένα χώρο συνάντησης, κοινωνικοποίησης, γνωριμίας και ανάπτυξης σχέσεων μεταξύ τους. Αποτελεί ουσιαστικά συστατικό στοιχείο των φοιτητικών χρόνων για κάθε άτομο που βλέπει τις σπουδές του ως μια διαδικασία πολύπλευρης ανάπτυξης του εαυτού του και της προσωπικότητάς του, πέρα από μια διαδικασία άκριτης μετάδοσης στείρας γνώσης. Αποτελεί το μέρος που οι φοιτητές βρίσκονται, συζητάνε και ανταλλάσσουν απόψεις για κάθε πιθανό ζήτημα, προσωπικό, κοινωνικό ή πολιτικό, αναπτύσσουν κριτική ικανότητα και σκέψη, και στην τελική αμφισβητούν την ίδια την γνώση που τους παρέχεται εμβαθύνοντας έτσι στην ουσία της.
Αυτός λοιπόν ο χώρος, και συνεπώς ό,τι αυτός αποτελεί, παραδίδεται, όπως και σχεδόν κάθε λειτουργία του πανεπιστημίου πλέον, σε ιδιωτικά χέρια που προφανώς τον χρησιμοποιούν όσο τους είναι κερδοφόρος και αδειάζοντάς τον – από αντικείμενα και ανθρώπους – όταν πλέον πάψει να είναι. Μάλιστα, στην περίπτωση της δικής μας σχολής βλέπουμε πως όχι μόνο σταμάτησε η λειτουργία του κυλικείου, αλλά μάλιστα πλέον μένει μόνιμα κλειδωμένος ολόκληρος ο χώρος αυτού με τα τραπέζια και τις καρέκλες που θα μπορούσε κάποιος να κάτσει για λίγη ώρα. Δηλαδή, όχι μόνο αποθαρρύνεται η κοινωνικοποίηση μεταξύ των φοιτητών, αλλά ουσιαστικά επιχειρείται με πλάγιο τρόπο και η επιβολή της. Πρόκειται για ένα χώρο που ανήκει στη σχολή και αυτή πρέπει να τον έχει στα χέρια της, οφείλει να μένει ανοιχτός είτε λειτουργεί εντός του κυλικείο, είτε όχι.
Φυσικά, απέναντι σε αυτή την κατάσταση δεν θα πρέπει να περιμένουμε ως λύση έναν διαγωνισμό και εκ νέου ανάληψη της λειτουργίας του κυλικείου μας από κάποια εργολαβία ή ιδιώτη όπως συμβαίνει σχεδόν σε κάθε σχολή και προσπαθούν να μας κάνουν να θεωρήσουμε κανονικότητα. Οποιαδήποτε εργολαβία θα οδηγήσει αυτόν τον χώρο στην ίδια κατάσταση αργά ή γρήγορα και θα επιβάλλει ένα ιδιαίτερα υψηλό καθημερινό κόστος για τους φοιτητές. Η μόνη πραγματικά ουσιαστική λύση για το ζήτημα αυτό είναι η λειτουργία του κυλικείου από το ίδιο το ίδρυμα, με μόνιμο προσωπικό του ΕΜΠ, με μόνιμες συμβάσεις εργασίας, αξιοπρεπείς μισθούς και πλήρη εργασιακά δικαιώματα και ασφαλιστική κάλυψη. Ταυτόχρονα, να μην λειτουργεί με γνώμονα το κέρδος αλλά την εξυπηρέτηση των φοιτητών και των εργαζομένων της σχολής και άρα να παρέχει  προϊόντα που θα καταλήγουν σε αυτούς σε τιμές κόστους.
Ωστόσο, αυτό δεν είναι μια απόφαση που μπορεί έτσι απλά να την προτείνει κάποιος και να εφαρμοστεί την επόμενη μέρα. Τα συμφέροντα που θίγει είναι πολλά και αυτοί που καρπώνονται τα κέρδη τους είναι αρκετά ισχυροί για να επιβάλλουν την μη εφαρμογή της. Αυτό το πρόταγμα μπορεί να μετρήσει νίκες μόνο ως συλλογική κατάκτηση του Φοιτητικού Συλλόγου μέσα από τις διαδικασίες και τα όργανά του. Οτιδήποτε λιγότερο από αυτό πρέπει να γνωρίζουμε εκ των προτέρων ότι δεν μπορεί να έχει μέλλον.
Ακριβώς γι’ αυτό λόγο κι επειδή πρόκειται για ένα ζήτημα που αφορά κάθε φοιτητή/τρια που ζει κι αναπνέει μέσα σε αυτή τη σχολή, και όχι κάποιων παρατάξεων και «ειδικών» για τα ζητήματα της σχολής, καλούμε κάθε φοιτητή/τρια της σχολής στη συζήτηση που έχει κανονιστεί μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων της σχολής την Παρασκευή 14/9 στις 13:00 στη σχολή.

Παρασκευή 7 Σεπτεμβρίου 2018

ΔΕΘ 2018 (Κείμενο από ΑΡΑΓΕ - ΕΑΑΚ)


Όλοι/ες στη φετινή κρίσιμη πορεία της ΔΕΘ, 
για ένα μέλλον χωρίς πόλεμο-φτώχεια-ανεργία-φασίστες.
Δύο βδομάδες μετά το έπος που τελείωσε στην Ιθάκη με την «πανηγυρική έξοδο» από τα μνημόνια, ο Τσίπρας, πρωθυπουργός της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, έρχεται να μας κοροϊδέψει για ακόμη μια φορά στη φετινή ΔΕΘ και να αρχίσει την προεκλογική καμπάνια, με την υπόσχεση ενός διαφορετικού αύριο κανονικότητας, ανάπτυξης και ευημερίας. Η εξαγγελία της εξόδου το μόνο που κάνει στην ουσία είναι να διαγράφει τη λέξη «μνημόνια» από τη ρητορική της κυβέρνησης χωρίς καμία αλλαγή στην πολιτική που ακολουθείται. Τα 4 μνημόνια που έχουν υπογραφεί σημαίνουν λιτότητα μέχρι το 2060, που σημαίνει ότι οι ιδιωτικοποιήσεις, οι πλειστηριασμοί, οι μισθοί πείνας, ο εργασιακός μεσαίωνας και συνολικά η φτώχεια, η ανεργία και η εξαθλίωση θα συνεχιστεί κανονικά. Αυτή είναι η ανάπτυξη που ευαγγελίζονται κυβέρνηση και ΕΕ! Σκοπός είναι η φετινή ΔΕΘ να αποτελέσει την αφετηρία για ένα νέο κύκλο αγώνων έτσι ώστε να βγει ξανά στο προσκήνιο η φωνή των εργαζομένων και της νεολαίας, ανατρέποντας την επίθεση που επέβαλαν οι κυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων με τις επιταγές της ΕΕ, του ΔΝΤ, του κεφαλαίου.
Όλη την προηγούμενη χρονιά είδαμε την έξαρση του εθνικισμού, πρώτα με τη Δημοκρατία της Μακεδονίας και το όνομα, μετά με τον Ελληνοτουρκικό ανταγωνισμό. Το πολεμικό κλίμα που καλλιεργείται στην κοινωνία έχει στόχο να κερδίσουν οι έλληνες ολιγάρχες κομμάτι από τα πετρέλαια και να μας αποπροσανατολίσει από το μέλλον που μας ετοιμάζουν, να μας στρέψει απέναντι σε ανθρώπους από άλλες χώρες που περνάνε τα ίδια με ‘μας, είτε είναι από γειτονικές χώρες, είτε είναι πρόσφυγες. Αυτό το σκοπό εξυπηρετούν κι οι φασίστες, που με τις πλάτες της αστυνομίας αλωνίζουν ελεύθεροι στους δρόμους της πόλης και σπέρνουν τη ρητορική του μίσους. Με τα εθνικιστικά συλλαλητήρια, που ξεκίνησαν την 21η Γενάρη, ξεκίνησαν επιθέσεις σε χώρους (καταλήψεις, στέκια), αλλά και οι επιθέσεις σε μετανάστες. Ενώ η πόλη έρχεται αντιμέτωπη με αυτήν την κατάσταση εδώ και πολύ καιρό, οι «μακεδονομάχοι» καλούν σε συγκεντρώσεις και τη μέρα της ΔΕΘ. Το παίζουν «αντικυβερνητικοί» παρ’ ότι στηρίζουν τις ίδιες πολιτικές με το ΣΥΡΙΖΑ, ενώ συσπειρώνουν κόσμο γύρω από το «εθνικό φρόνημα» ότι «η Μακεδονία είναι ελληνική», καλλιεργώντας τη μισαλλοδοξία και τον ρατσισμό. Κλείνουν τα μάτια μπροστά στα πραγματικά προβλήματα του λαού, σε μια Θεσσαλονίκη με τεράστια ανεργία, που βρέχει και πλημμυρίζουν τα σπίτια και οι σχολές μας, κόβεται το ρεύμα και το νερό και εμείς βλέπουμε τα λεφτά να λιγοστεύουν στο τέλος του μήνα.
Δε χωράει καθυστέρηση λοιπόν! Εμείς πρέπει να απαντήσουμε ενωμένοι, ενάντια στον πόλεμο, τη φτώχεια, το φασισμό, την αβέβαιη ζωή! Προβλήματα που υπάρχουν σε κάθε χώρα, σε ανθρώπους με τους οποίους δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε, αλλά πρέπει να απαντήσουμε μαζί, διεθνιστικά, ενάντια στις πολιτικές της εκμετάλλευσης που εφαρμόζονται σε όλο τον κόσμο, για να ξεπεράσουν τα αφεντικά την κρίση τους!
Με το ανεξάρτητο, ταξικό εργατικό κίνημα, για να νικήσουμε!
Στη διαδήλωση της ΔΕΘ στηρίζουμε την πορεία που ξεκινάει από την Καμάρα στις 18:00, του ανεξάρτητου ταξικού εργατικού κινήματος, που τον προηγούμενο καιρό πρωτοστάτησε στους αγώνες ενάντια στους πλειστηριασμούς λαϊκής κατοικίας και περιουσίας, την κατάργηση της Κυριακάτικης Αργίας, την εξόρυξη στις Σκουριές και τον ΧΥΤΑ στη Λευκίμμη και εργατικούς αγώνες όπως αυτόν του Φούρνου του Λάμπρου, σε αλληλεγγύη με το Τουρκικό και Μακεδονικό κίνημα. Εκεί, μαζί μας, θα βρίσκεται ένα ολόκληρο δυναμικό που φωνάζει ότι αυτή η κατάσταση μπορεί να πάει αλλιώς μέσα από αγώνες στα χέρια μας, ενάντια στις γραφειοκρατικές ηγεσίες. Εμείς από τη μεριά μας καλούμε όλα τα κομμάτια της εργασιακής περιπλάνησης, όλους τους φοιτητές και τις φοιτήτριες, όλους τους εργαζομένους που θέλουν αγώνες για τη νίκη και όχι την εκτόνωση, να στηρίξουν το μπλοκ της Καμάρας με σκοπό τη συγκρότηση ενός ανεξάρτητου ταξικού κέντρου αγώνα που δε θα αρκείται στο να παζαρεύει λίγο καλύτερες συνθήκες φτώχειας, αλλά θα παλέψει και θα δώσει μια άλλη προοπτική για τις δυνάμεις της εργασίας και τη νεολαία μέσα κι έξω από τα πανεπιστήμια.
Ο δικός μας αυτοτελής ρόλος.
Τη μέρα της ΔΕΘ πρέπει να δώσουμε το δικό μας στίγμα στην κινητοποίηση, μαζί με την υπόλοιπη νεολαία. Γιατί αυτά που περνάμε με τα λεφτά που λιγοστεύουν στο τέλος του μήνα, τα εμπόδια στο να τελειώσουμε τις σχολές μας και να βρούμε δουλειά, το δυσοίωνο μέλλον που μας περιμένει, τα περνάνε και άνθρωποι που δεν είναι φοιτητές, απλά με διαφορετική μορφή. Να παλέψουμε για τη μόρφωση που μας αξίζει, χωρίς οικονομικά εμπόδια και φραγμούς, με όλη τη γνώση στο πτυχίο και τη σχολή. Για τη δουλειά με αξιοπρέπεια, κόντρα στην ανεργία, τη μετανάστευση, τα εργασιακά κάτεργα που διαμορφώνουν οι μνημονιακοί νόμοι και η κοπτοραπτική των σπουδών μας. Την ειρήνη των λαών, γιατί δεν πολεμάμε για τις πολυεθνικές τους, δεν ερευνούμε, δε δουλεύουμε για το ΝΑΤΟ και το στρατό, θέλουμε το στρατό έξω από τις σχολές μας. Για ζωή με δικαιώματα και ελευθερίες, για να μπορούμε να έχουμε ελεύθερη άποψη, να παλεύουμε και να ζούμε ελεύθερα. Γιατί όλοι είμαστε η Ηριάννα και ο Περικλής! Στο σήμερα, είναι αναγκαίο να δημιουργηθεί ένα φοιτητικό κίνημα που δε θα είναι απλά καρικατούρα του παρελθόντος. Όπλο μας για όλα αυτά είναι οι γενικές μας συνελεύσεις, ο ζωντανός φοιτητικός σύλλογος που θα έχει και θα εκφράζει άποψη για όλα, με ανεξαρτησία από τα επιχειρηματικά συμφέροντα, τους πρυτάνεις και τους κοσμήτορες.
Εμείς σαν ηλεκτρολόγοι-μηχανολόγοι είμαστε κομμάτι αυτού του πράγματος. Η λέσχη με τις ατελείωτες ουρές, οι ρημαγμένες εστίες, το υποστελεχωμένο τμήμα, οι περικοπές και συμπτύξεις στα μαθήματα με το Νέο Πρόγραμμα Σπουδών, τα αυστηρότερα ακαδημαϊκά εμπόδια για να πάρουμε πτυχίο είναι αποτέλεσμα του ότι τα λεφτά πάνε στο χρέος, τις μνημονιακές πολιτικές, τον πολεμικό εξοπλισμό και όχι στο πανεπιστήμιο. Η επίθεση στο εργασιακό μας μέλλον με τις βαθμίδες των μηχανικών, τον ατομικό φάκελο επαγγελματικής ευθύνης, τις υπέρογκες εισφορές και το νέο ασφαλιστικό, τις δουλειές που δε μας δηλώνουν σαν μηχανικούς για να παίρνουμε λιγότερα, την εξίσωση των πτυχίων προς τα κάτω, γίνεται γιατί θέλουν ένα στρατό από ευέλικτους τεχνικούς, που να παράγει πολλά αλλά να παίρνει λίγα ώστε να ξεπεράσουν την κρίση τους. Η πείρα των τελευταίων χρόνων έδειξε ότι μόνοι μας δεν μπορούμε να τα καταφέρουμε όλα. Αν όμως ενωθούμε με τους υπόλοιπους, μπορούμε να νικήσουμε...
Η πορεία της ΔΕΘ πρέπει να είναι η αρχή για μια νέα μορφή οργάνωσης του φοιτητικού και εργατικού κινήματος που θα βάζει στο στόχαστρο τον κόσμο των αφεντικών και θα δημιουργήσει συνθήκες για μια συνολικά αλλιώτικη ζωή. Σήμερα με τις αντικειμενικές, σύγχρονες και επιστημονικές δυνατότητες να είναι πρωτοφανείς, εμείς να είμαστε αυτοί που θα πούμε ότι αυτός ο κόσμος μας ανήκει. Είμαστε εδώ για να τον αλλάξουμε. Ξέρουμε ότι μπορούμε να ζήσουμε αλλιώς και για αυτό θα παλεύουμε μέχρι το τέλος.
  • Όλοι-ες στην πορεία της ΔΕΘ το Σάββατο 8/9 στις 18:00, στην Καμάρα. 
  • Στηρίζουμε το κείμενο 501 εργαζόμενων, νέων και συνταξιούχων που καλεί στην ανεξάρτητη ταξική συγκέντρωση της Καμάρας, ενάντια στη συνδικαλιστική γραφειοκρατία των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ και τη λογική «χαμηλών πτήσεων» του ΠΑΜΕ. 

*Από ΑΡΑΓΕ-ΕΑΑΚ (http://arage-e-a-a-k.blogspot.com/2018/09/2018.html)