Από τις αρχές του καλοκαιριού
το κυλικείο της σχολής μας έχει κλείσει αφού ο ιδιώτης που το διαχειριζόταν
αποχώρησε, με αποτέλεσμα ο χώρος του να μοιάζει πλέον ένα εγκαταλειμμένο
τοπίο.
Ο χώρος του κυλικείου πέρα
από το σημείο που θα βρουν κάτι να φάνε ή να πιουν οι φοιτητές ενδιάμεσα των
μαθημάτων, αποτελεί και ένα χώρο συνάντησης, κοινωνικοποίησης, γνωριμίας και
ανάπτυξης σχέσεων μεταξύ τους. Αποτελεί ουσιαστικά συστατικό στοιχείο των φοιτητικών χρόνων για κάθε άτομο που βλέπει τις
σπουδές του ως μια διαδικασία πολύπλευρης ανάπτυξης του εαυτού του και της
προσωπικότητάς του, πέρα από μια διαδικασία άκριτης μετάδοσης στείρας γνώσης.
Αποτελεί το μέρος που οι φοιτητές βρίσκονται,
συζητάνε και ανταλλάσσουν απόψεις για κάθε πιθανό ζήτημα, προσωπικό, κοινωνικό
ή πολιτικό, αναπτύσσουν κριτική ικανότητα και σκέψη, και στην τελική
αμφισβητούν την ίδια την γνώση που τους παρέχεται εμβαθύνοντας έτσι στην
ουσία της.
Αυτός λοιπόν ο χώρος, και
συνεπώς ό,τι αυτός αποτελεί, παραδίδεται, όπως και σχεδόν κάθε λειτουργία του
πανεπιστημίου πλέον, σε ιδιωτικά χέρια που προφανώς τον χρησιμοποιούν όσο τους
είναι κερδοφόρος και αδειάζοντάς τον – από αντικείμενα και ανθρώπους – όταν
πλέον πάψει να είναι. Μάλιστα, στην περίπτωση της δικής μας σχολής βλέπουμε πως
όχι μόνο σταμάτησε η λειτουργία του κυλικείου, αλλά μάλιστα πλέον μένει μόνιμα
κλειδωμένος ολόκληρος ο χώρος αυτού με τα τραπέζια και τις καρέκλες που θα
μπορούσε κάποιος να κάτσει για λίγη ώρα. Δηλαδή, όχι μόνο αποθαρρύνεται η
κοινωνικοποίηση μεταξύ των φοιτητών, αλλά ουσιαστικά επιχειρείται με πλάγιο
τρόπο και η επιβολή της. Πρόκειται για ένα χώρο που ανήκει στη σχολή και αυτή
πρέπει να τον έχει στα χέρια της, οφείλει να μένει ανοιχτός είτε λειτουργεί
εντός του κυλικείο, είτε όχι.
Φυσικά, απέναντι σε αυτή την
κατάσταση δεν θα πρέπει να περιμένουμε ως λύση έναν διαγωνισμό και εκ νέου
ανάληψη της λειτουργίας του κυλικείου μας από κάποια εργολαβία ή ιδιώτη όπως
συμβαίνει σχεδόν σε κάθε σχολή και προσπαθούν να μας κάνουν να θεωρήσουμε
κανονικότητα. Οποιαδήποτε εργολαβία θα οδηγήσει αυτόν τον χώρο στην ίδια
κατάσταση αργά ή γρήγορα και θα επιβάλλει ένα ιδιαίτερα υψηλό καθημερινό κόστος
για τους φοιτητές. Η μόνη πραγματικά ουσιαστική λύση για το ζήτημα αυτό είναι η λειτουργία του κυλικείου από το ίδιο το
ίδρυμα, με μόνιμο προσωπικό του ΕΜΠ, με μόνιμες συμβάσεις εργασίας, αξιοπρεπείς
μισθούς και πλήρη εργασιακά δικαιώματα και ασφαλιστική κάλυψη. Ταυτόχρονα, να
μην λειτουργεί με γνώμονα το κέρδος αλλά την εξυπηρέτηση των φοιτητών και των
εργαζομένων της σχολής και άρα να παρέχει προϊόντα που θα καταλήγουν σε αυτούς σε τιμές
κόστους.
Ωστόσο, αυτό δεν είναι μια
απόφαση που μπορεί έτσι απλά να την προτείνει κάποιος και να εφαρμοστεί την
επόμενη μέρα. Τα συμφέροντα που θίγει είναι πολλά και αυτοί που καρπώνονται τα
κέρδη τους είναι αρκετά ισχυροί για να επιβάλλουν την μη εφαρμογή της. Αυτό το
πρόταγμα μπορεί να μετρήσει νίκες μόνο ως συλλογική
κατάκτηση του Φοιτητικού Συλλόγου μέσα από τις διαδικασίες και τα όργανά
του. Οτιδήποτε λιγότερο από αυτό πρέπει να γνωρίζουμε εκ των προτέρων ότι δεν
μπορεί να έχει μέλλον.
Ακριβώς γι’
αυτό λόγο κι επειδή πρόκειται για ένα ζήτημα που αφορά κάθε φοιτητή/τρια που
ζει κι αναπνέει μέσα σε αυτή τη σχολή, και όχι κάποιων παρατάξεων και «ειδικών»
για τα ζητήματα της σχολής, καλούμε κάθε φοιτητή/τρια της σχολής στη
συζήτηση που έχει κανονιστεί μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων της σχολής την
Παρασκευή 14/9 στις 13:00 στη σχολή.