Το τελευταίο διάστημα, ερχόμαστε αντιμέτωποι με την
αλλαγή και ψήφιση του Νέου Θεσμικού Πλαισίου του ΤΕΕ, που ουσιαστικά,
όταν ο νέος μηχανικός θα αποφοιτεί θα θεωρείται “δόκιμος μηχανικός” που
ανήκει στην “μηδενική κλάση” χωρίς ουσιαστικά επαγγελματικά και
εργασιακά-ασφαλιστικά δικαιώματα, θα πρέπει να παρακολουθεί επί πληρωμή
σεμινάρια του ΤΕΕ και να δίνει εξετάσεις για όλη του τη ζωή, εξαρτώμενος από
τον κάθε εργοδότη αν θα του αναγνωρίσει ‘’επαγγελματική εμπειρία’’.
Δε πρόκειτε όμως για μια νέα κατάσταση. Από την έναρξη της
κρίσης, ο γολγοθάς της αναζήτησης εργασίας στο αντικείμενο σου έχει αποτέλεσμα: εργασία με απελευθερωμένα ωράρια,υποκατώτατους
μισθούς,δυσχερείς συνθήκες υπό την μόνιμη απειλη της απόλυσης, ακόμα και αμισθί
εργασία σε γραφεία μηχανικών για την απόκτηση εμπειρίας.Ταυτόχρονα η ανεργία χτυπάει κόκκινο στον κλάδο, ενώ
τα ποσοστά είναι ακόμη μεγαλύτερα στους νέους εργαζόμενους.Έτσιη πάλη για
την εργασιακή προοπτική αποκτά νέα βαρύτητα.
Το
παράδειγμα της 1ης Μαΐου : Κατακτώντας την συλλογική μας μνήμη…
Αρχικά η πρωτομαγιά θεωρείτε
η παγκόσμια μέρα των εργατών- και όχι των λουλουδιών, όπως ακούγεται. Και αυτό
λόγω της αιματοβαμμένης εργατικής
εξέγερσης τον Μάΐο του 1886 στο Σικάγο.Βασικό τους αίτημα αποτελούσε το
οκτάωρο, με το γνώστο σύνθημα«Οχτώ ώρες δουλειά,
οχτώ ώρες ανάπαυση, οχτώ ώρες ύπνο",
καθώς την περίοδο εκείνη οι εργαζόμενοι
αναγκάζονταν να εργάζονται αμέτρητες ώρες, κάθε μέρα της εβδομάδας. Η 1η
Μαΐου ήταν η πρώτη μέρα των μαζικών απεργιακών διαδήλωσεων με αποκορύφωμα τρεις
μέρες αργότερα όπου συμμετείχαν 350.000 απεργοί εργάτες. Παρά τον ειρηνικό
χαρακτήρα της πορείας, η αστυνομία έλαβε την εντολή να διαλύσει με τη βία την
κινητοποίηση. Αποτέλεσμα αυτού ήταν 4 νεκροί και πολλοί τραυματίες.
Η Πρωτομαγιά του 1886 έγινε
το σύμβολο μιας νέας εποχής στη ζωή και τον αγώνα των εργατών ενάντια στην αστική τάξη,
για το δικαίωμα στη δουλειά, την κατάργηση της εκμετάλλευσης, των
ιμπεριαλιστικών πολέμων, την κοινωνική απελευθέρωση από τα δεσμά του κεφαλαίου.
Έδειξε ότι ο εχθρός δεν είναι ανίκητος.
Σήμερα, δεν πρέπει να ξεχνάμε τις μεγάλες δυνατότητες της εργατικής τάξης.
Είναι πιο μορφωμένη από ποτέ, πιο πολυπληθής διεθνώς, δημιουργός απίστευτου
πλούτου και νέας γνώσης. Δεν έχει ανάγκη τα αστικά παράσιτα. Ο 21ος αιώνας είναι η δική της εποχή!
«Διαβάτη δεν υπάρχει δρόμος,ο
δρόμος γίνεται βαδίζοντας!»
Είναι
ανάγκη σήμερα, κόντρα στον «ρεαλισμό» της ανεργίας, της επισφάλειας, της
μισοεργασίας να φωνάξουμε παρών στον αγώνα της γενιάς μας! Να πάμε κόντρα στις
λογικές του συμβιβασμού και της υποταγής και να συνειδητοποιήσουμε ότι όταν
χάνουμε τα πάντα η μόνη ρεαλιστική προοπτική είναι να τα διεκδικήσουμε
όλα.Είναι η ώρα να προετοιμάσουμε τη ρήξη συνολικά με αυτή την πολιτική με κέντρο ένα μαχητικό, ανεξάρτητο ταξικό κίνημα. Πρέπει να βρεθούμε ως ένα πρώτο
σταθμό στο πλευρό των πρωτοβάθμιων σωματείων στην απεργία της 1η
Μάη .Να διεκδικήσουμε τον πλούτο που παράγουμε, τον
κόσμο που μας ανήκει!
ΟΛΟΙ ΤΗΝ 1Η ΜΑΗ ΣΤΙΣ 11πμ ΣΤΟ
ΜΟΥΣΕΙΟ!