Κυριακή 25 Φεβρουαρίου 2018

ΣΕ ΕΛΛΑΔΑ, ΤΟΥΡΚΙΑ, ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, Ο ΕΧΘΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΚΑΙ ΣΤΑ ΥΠΟΥΡΓΕΙΑ



Το τελευταίο διάστημα εμφανίστηκε  ξανά στην επικαιρότητα το  λεγόμενο Μακεδονικό ζήτημα. Ξαφνικά, το μεγαλύτερο μέρος  του ελληνικού πολιτικού κόσμου σε αγαστή συνεργασία με μεγαλοεπιχειρηματίες  και ΜΜΕ, βάλθηκαν να μας υποδείξουν έναν  εξωτερικό εχθρό στα βόρεια σύνορα της Ελλάδας μέσω συνεχούς προπαγάνδας, οργάνωσης συλλαλητηρίων και  άρθρωσης πολιτικού  λόγου με πρωτοφανή εθνικιστικά χαρακτηριστικά. Κάτι τέτοιο είναι εξαιρετικά βολικό για όλους τους παραπάνω στην υπάρχουσα συγκυρία, στην οποία η κρίση βαθαίνει, παρά τα όποια  αφηγήματα  για έξοδο από τα μνημόνια και ενώ ταυτόχρονα ψηφίζονται νέα μέτρα  που εντείνουν την επίθεση στα εργατικά συμφέροντα ( όπως οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί και οι  αλλαγές  στην τριτοβάθμια εκπαίδευση)

Τι εννοούμε όμως με τον όρο Μακεδονία; Μακεδονία είναι μια γεωγραφική περιοχή των Βαλκανίων η έκταση και τα σύνορα της οποίας έχουν μεταβληθεί πολλές φορές κατά την διάρκεια των αιώνων.  Μετά το τέλος των βαλκανικών  πολέμων η έκταση της Μακεδονίας χωρίστηκε σε 3 τουλάχιστον βαλκανικά κράτη και κατοικούταν από πολλές εθνότητες.  Σε αυτό (καθώς και την ύπαρξη Μακεδονίας εκτός ελληνικών συνόρων) συναίνεσαν όλες οι ελληνικές  κυβερνήσεις μέχρι το 1992. Γιατί λοιπόν μετά από τόσα χρόνια επανέρχεται στην επιφάνεια το ζήτημα της ονοματολογίας;

Στο σήμερα η βασική  αιτία της βιασύνης για οριστική  επίλυση του ζητήματος είναι η προοπτική ένταξης της  γειτονικής χώρας στο ΝΑΤΟ πράγμα που είναι στρατηγική στόχευση κυβερνήσεων και αστικών τάξεων  ΗΠΑ,  Ελλάδας και Δημοκρατίας  της Μακεδονίας.. Άρα οι προσπάθειες για διευθέτηση του ζητήματος του ονόματος εντάσσονται κατά κύριο λόγο στα πλαίσια ιμπεριαλιστικών  ανταγωνισμών και στην προτεραιότητα που θέτει η ελληνική αστική τάξη   να ενισχύσει  την θέση της στην ιμπεριαλιστική αλυσίδα και να βοηθήσει το ελληνικό κεφάλαιο που δραστηριοποιείται στη δημοκρατία της Μακεδονίας . Όσο αφορά τη ρητορεία για επιθετικές βλέψεις της Μακεδονίας απέναντι στο ελληνικό κράτος, αν βάλουμε σε μία ζυγαριά τ κράτος της ΠΓΔΜ με το ελληνικό, ο δυνατός παίκτης είναι προφανής και είναι με τεράστια διαφορά το ελληνικό κράτος. 

Τώρα σε ότι αφορά τα συλλαλητήρια αυτά οργανώθηκαν από εθνικιστικές δυνάμεις και στηρίχθηκαν από   “κεντρώους” και   σύσσωμη την ελληνική δεξιά, ενώ πρωταγωνιστικό ρόλο είχε   η φασιστική ελίτ της χώρας. Όποιος βρέθηκε εκεί είχε τη στήριξη των ΜΜΕ, την στήριξη του αστικού τόξου και τη προστασία της αστυνομίας. Όποιος όμως έχει βρεθεί στο δρόμο να υπερασπιστεί τα δικαιώματα του, όλους αυτούς τους έχει απέναντι, όλοι αυτοί τον απειλούν και τον αποτρέπουν. Για όλες αυτές τις δυνάμεις στόχος ήταν εκτός των άλλων η συσπείρωση  ψηφοφόρων στην βάση εθνικιστικών πρωταγμάτων. Δεν θεωρούμε ότι όλοι οι συμμετέχοντες ήταν φασίστες αλλά για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας με την στάση και την συστράτευση τους στα εθνικιστικά αυτά πανηγύρια  έδωσαν αβάντα σε φασίστες να βγουν στο προσκήνιο  και να προβούν σε δολοφονικές  επιθέσεις  (πχ κατάληψη Libertatia,  θέατρο ΕΜΠΡΟΣ). Πάντως αξίζει να αναφέρουμε ακόμα υπό αυτές τις συνθήκες  το  αντιφασιστικό κίνημα της Αθήνας έδωσε ισχυρή απάντηση απωθώντας τη φασιστική βία και υπερασπιζόμενο τα κεκτημένα του.

Σε όλο αυτό τον παραλογισμό εμείς απαντάμε με διεθνιστικό αγώνα, υπερασπιζόμενοι το δικαίωμα κάθε λαού στην αυτοδιάθεση και τον αυτοπροσδιορισμό. Προτάσσουμε την ανάγκη για αντιπολεμικό, αντιφασιστικό αγώνα και από τις δύο πλευρές των συνόρων. Το όνομα δεν ήταν ούτε είναι απειλή για την Ελλάδα. Αντίθετα απειλή για την ασφάλεια και το βιοτικό επίπεδο των λαών είναι οι πρακτικές του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Ο ελληνικός λαός δεν έχει να χωρίσει κάτι  με άλλους  λαούς, έχει όμως  συμφέρον να παλέψει μαζί με  αυτούς,  ενάντια στην  φτωχοποίηση, τον εθνικισμό και το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα που τα γεννάει. Και να απαγκιστρωθεί από κάθε είδους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς και οργανώσεις βάζοντας στο στόχαστρο το ελληνικό κράτος, κάθε αστική κυβέρνηση το ΝΑΤΟ και την ΕΕ.


ΕΙΡΗΝΗ ΣΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ 
ΠΟΛΕΜΟ ΣΕ ΦΑΣΙΣΤΕΣ-ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ-ΝΑΤΟ