Έχουν περάσει
45 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου, μια εξέγερση ενάντια στο χουντικό
καθεστώς. Ένα αντεργατικό καθεστώς το
οποίο ήρθε να καταστείλει πλήρως τους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες που
ξέσπαγαν τη δεκαετία του ΄60, ένα καθεστώς που εξυπηρετούσε όσο κανένα άλλο, με φοροαπαλλαγές και άλλες πολιτικές
(ιδιωτικοποιήσεις, σπάσιμο απεργιών και συνδικαλιστικών ελευθεριών, κλπ), τους
εφοπλιστές και συνολικά την ελληνική αστική τάξη. Συγχρόνως, με την
αναβαθμισμένη σχέση με το ΝΑΤΟ, την πλήρη στήριξη των ΗΠΑ, και με χρήση μιας
μαζικής μιλιταριστικής προπαγάνδας, το ελληνικό κράτος κατόρθωσε να
ισχυροποιήσει την στρατιωτική και οικονομική θέση του στη γύρω περιοχή. Οι
αντιστάσεις στις παραπάνω πολιτικές απαντήθηκαν από το κράτος με βίαιη
καταστολή συγκεντρώσεων, εξορίες, παρακολουθήσεις, φυλακίσεις και βασανιστήρια.
Ενάντια στην παραπάνω κατάσταση χτίστηκε ένα ανταγωνιστικό φοιτητικό κίνημα που
δεν φοβήθηκε την κρατική καταστολή και επέλεξε την ευθεία σύγκρουση με τη
χούντα. Η εξέγερση του ’73 ήταν συνέχεια
αυτών των αγώνων, στην οποία συμμετείχαν ευρύτερα λαϊκά στρώματα με ιδιαίτερη
μαζική συμμετοχή εργατών σε συνελεύσεις, συγκεντρώσεις, συγκρούσεις, για
αυτό αντιμετωπίστηκε με αιματηρή καταστολή. Κατάφερε όμως να δημιουργήσει τα
ρήγματα που συνέβαλλαν στην αποσταθεροποίηση και τελικά την πτώση της χούντας.
Μετά από 45
χρόνια, είμαστε σε μια περίοδο που το καπιταλιστικό σύστημα κλονίζεται και
προσπαθεί να ξεπεράσει τη βαθιά του κρίση, αυξάνοντας την κερδοφορία του εις
βάρος του κόσμου της εργασίας και της πλειοψηφίας της νεολαίας. Στην Ελλάδα η
εφαρμοσμένη πολιτική, με την μορφή των μνημονίων, φαντάζει σκληρά θωρακισμένη
και υπεράνω κριτικής και διαφωνίας. Φαίνεται ξεκάθαρα πως από το κοινοβούλιο δεν μπορεί να προκύψει καμία φιλολαϊκή λύση, αντιθέτως μας ετοιμάζουν τα
χειρότερα με αντεργάτικες μεταρρυθμίσεις (πχ απαγόρευση απεργιών),
πλειστηριασμούς Α’ κατοικίας και εμπορευματοποίηση δημόσιων χώρων και υπηρεσιών
(Ελληνικό, ρεύμα, νερό, κλπ). Το κράτος καταλαβαίνει πως αυτά τα μέτρα θα
συναντήσουν σοβαρές αντιστάσεις και προσπαθεί από την μία να χτίσει κοινωνική
συναίνεση στο όνομα μιας “ανάπτυξης” (στην πραγματικότητα της κερδοφορίας των
αφεντικών).
Η
επίθεση κράτους και κεφαλαίου εντείνεται και στην
εκπαίδευση. Εδώ και ένα χρόνο βρίσκεται σε εφαρμογή το κεντρικό νομοσχέδιο για
την τριτοβάθμια εκπαίδευση, ο νόμος Γαβρόγλου. Μέσα από διάφορες κατευθύνσεις
προσπαθεί να εξυπηρετήσει ένα στρατηγικό στόχο: την υποβάθμιση των μορφωτικών δικαιωμάτων της νεολαίας με την παράλληλα
υποβάθμιση των εργασιακών της δικαιωμάτων. Αυτό περνάει μέσα από ένα
πανεπιστήμιο, που θα «λύνουν και θα δένουν» οι μεγαλοεταιρείες, που το πτυχίο
που θα παίρνουμε δε θα μας εξασφαλίζει καμία εργασία, που δε θα έχουν χώρο σε
αυτό τα παιδιά των φτωχών οικογενειών. Αυτό εξυπηρετείται:
· Γενικεύονται
τα δίδακτρα στα μεταπτυχιακά, αλλά και μπαίνουν μέσα από διάφορους τρόπους στα
προπτυχιακά(!). Παράλληλα ,περνάνε μαθήματα απ΄τα προπτυχιακά στα μεταπτυχιακά,
κάνοντας ξεκάθαρο ότι για να εργαστείς θα δεν αρκεί το πτυχίο αλλά πρέπει να
έχεις την οικονομικής δυνατότητα να πληρώσεις για μεταπτυχιακά, σεμινάρια και
πιστοποιήσεις.
· Πανεπιστήμιο,
αυτοχρηματοδοτούμενο, που θα δίνουν οι μεγαλοεπιχειρήσεις χορηγίες και δωρεές,
όχι για την «ψυχή της μάνας τους», αλλά για να προσαρμόζουν τα προγράμματα
σπουδών στις ανάγκες τους και για έχουν τους κατάλληλους αναλώσιμους αποφοίτους
· Ίδρυση διετών σπουδών μέσα στις σχολές, που θα
βγάζουν φθηνό και αναλώσιμο εργατικό δυναμικό
Παράλληλα με
όλα τα παραπάνω, είδαμε και την πρόταση για
αποσύνδεση της διδακτικής επάρκειας από τα πτυχία, διασπώντας τα έτσι, μέσα
από διάφορους τρόπους που θα επιλέξει κάθε τμήμα. Μία τέτοια λύση, είναι η
ίδρυση τμήματος Παιδαγωγικής, ως διάσπαση του ΦΠΨ. Αυτή η κίνηση, βέβαια, έχει
αποτραπεί προς στιγμή από μαζικές συνελεύσεις του συλλόγου της Φιλοσοφικής.
Στο κομμάτι της μέριμνας παράλληλα
βλέπουμε πέρα απ΄τα αυξημένα οικονομικά κριτήρια και μείωση των καρτών σίτισης
των φοιτητών, μια αλλαγή στον τρόπο λειτουργίας των εστιών. Ήδη τα λίγα δωμάτια
στις εστίες και η έλλειψη εστιών σε μεγάλες σχολές (ΠΑΠΕΙ, Πάντειος, ΑΣΟΕΕ,
ΤΕΙ), σε συνδυασμό με την υποχρηματοδότηση και την αλλαγή των κανονισμών
λειτουργίας των εστιών αποτρέπουν πολλούς φοιτητές απ’ την προσπάθεια τους να τελειώσουν
τις σπουδές τους. Μέχρι και ανθρώπινες ζωές κινδύνεψαν με την μεγάλη πυρκαγιά
στις εστίες του Πανεπιστήμιου Κρήτης, οι οποίες καταστράφηκαν. Μεγάλο ζήτημα
συνεχίζει να είναι και με της αλλαγές στον ΟΑΣΑ αλλά και με την κατάσταση με τα
ΚΤΕΛ στις πόλεις κυρίως της επαρχίας, το πρόβλημα μετακινήσεις των φοιτητών
προς τους χώρους των πανεπιστημίων.
Επίσης, δρομολογούνται κλεισίματα-συγχωνεύσεις
ΑΕΙ-ΤΕΙ σε όλη την Ελλάδα. Το ΕΚΠΑ είναι σε προχωρημένες συζητήσεις με το
ΤΕΙ Χαλκίδας για την ίδρυση νέων σχολών. Αυτές οι κινήσεις δε στοχεύουν στην
«ανωτατοποίηση» των ΤΕΙ. Αλλά στις περαιτέρω περικοπές για τις σχολές και στην
δημιουργία αποφοίτων πολλών ταχυτήτων στο ίδιο αντικείμενο, και άρα εργαζόμενων
διαφορετικών ταχυτήτων, που θα ανταγωνίζεται ο ένας τον άλλον.
Επίθεση στο
Άσυλο
Κλειδί σε όλα
αυτά, είναι να μη μιλάνε και να μη διεκδικούν οι φοιτητές. Διακαής πόθος όλων
των Κυβερνήσεων ήταν η κατάργηση του
ασύλου. Το θέμα δεν είναι κατά βάση ιδεολογικό, αλλά πρακτικό: από την μια επιδιώκουν να μην υπάρχει κανένα εμπόδιο στις
έρευνες των εταιρειών και από την άλλη να μην υπαρχουν εκείνες οι διαδικασίες
(συνελευσεις, συζητητσεις, στέκια) που αμφισβητουν στην πράξη την εξουσία
κράτους και κεφαλαίου. Επιτροπές επίβλεψης της ακαδημαικής ελευθερίας θα
προσέχουν τα πάντα μέσα στα πανεπιστήμια, αφήνοντας τους το δικαίωμα να
επιβάλλουν τη λύση της καταστολής, όπου δεν υπάρχει συναίνεση από την πλευρά
των φοιτητών. Αυτό συμπεραίνεται από το πόρισμα
της επιτροπής για την ακαδημαϊκή ελευθερία και ειρήνη (Επιτροπή
Παρασκευόπουλου), και από κινήσεις που πραγματοποιούνται το τελευταίο διάστημα
με λοκ αουτ σχολών εφευρίσκοντας διαφορές αφορμές, προς αποφυγή καταλήψεων
και συνελεύσεων (με πιο πρόσφατα παραδείγματα την δικαιολογία της φοιτητικής
ομάδας της συλλογικότητας του Ρουβίκωνα στη ΦΛΣ την ίδια ώρα που ο σύλλογος
έπαιρνε αγωνιστικές αποφάσεις, όπως και το παράδειγμα της Πληροφορικής που
έγινε λοκ αουτ ημέρα κατάληψης, καθώς και με την απαγόρευση διεξαγωγής πολιτικών και πολιτιστικών εκδηλώσεων στους
χώρους των σχολών
Εργασιακή
προοπτική και μελλοντικός μηχανικός
Η πάλη για
την εργασιακή προοπτική αποκτά νέα βαρύτητα, με τις επιχειρούμενες αλλαγές
και στο θεσμικό πλαίσιο του ΤΕΕ. Ερχόμαστε αντιμέτωποι με την αλλαγή και ψήφιση
του Νέου Θεσμικού Πλαισίου του ΤΕΕ, που ουσιαστικά, όταν ο νέος
μηχανικός θα αποφοιτεί θα θεωρείται “δόκιμος μηχανικός” που ανήκει στην “μηδενική
κλάση” χωρίς ουσιαστικά επαγγελματικά και εργασιακά-ασφαλιστικά δικαιώματα,
με πενιχρές αμοιβές και προκειμένου να περάσει στην επόμενη και να αναρριχηθεί
στην πυραμίδα, θα πρέπει να παρακολουθεί επί πληρωμή σεμινάρια του ΤΕΕ και να
δίνει εξετάσεις για όλη του τη ζωή, εξαρτώμενος από τον κάθε εργοδότη αν θα του
αναγνωρίσει ‘επαγγελματική εμπειρία’, καλούμενος να δίνει τον μισό μισθό του σε
ασφαλιστικές εισφορές. Αυτό που προσπαθούν ουσιαστικά να επιτύχουν είναι η
δημιουργία μιας τεράστιας γκάμας “δεξιοτήτων”, με εξεταστή και πιστοποιητή τους
το ΤΕΕ. Στην πράξη, αυτό που
παρουσιάζεται σαν άνοιγμα του επαγγέλματος σημαίνει το κλείσιμο του για τους
νέους μηχανικούς που δεν μπορούν να εγγραφούν στο ΤΕΕ. Επιπλέον,
συντελείται εκ βάθρων αλλαγή της δομής του ίδιου του Τ.Ε.Ε. και
εντείνεται περαιτέρω η υπόστασή του ως ένας γραφειοκρατικός και
αντιδημοκρατικός μηχανισμός που λειτουργεί με μοναδικό γνώμονα τις ανάγκες
εργοδοτών, μεγαλοεργολάβων και μεγαλομηχανικών, αφήνοντας ακόμα λιγότερα
συνδικαλιστικά δικαιώματα και περιθώρια αντίδρασης στους εργαζόμενους, τους
νέους μηχανικούς και μισθωτούς.
Η
σχολή μας και τι σχέση έχει με όλα αυτά
Βλέπουμε να
έχει ανοίξει αρκετά χρόνια τώρα μια κουβέντα σχετικά με την αλλαγή του
προγράμματος σπουδών, όχι με γνώμονα την εναρμόνιση των σπουδών με τη
πρόοδο της επιστήμης και τις εξελίξεις της τεχνολογίας, αλλά με βάση τη ζήτηση
της αγοράς εργασίας και το μοντέλο αποφοίτου και εργαζόμενου που στοχεύουν όσα
περιλαμβάνει το πολυνομοσχέδιο για την Παιδεία και το νέο θεσμικό πλαίσιο του
ΤΕΕ. Κάτι το οποίο μάλιστα συναντάμε πλέον πριν καν την αποφοίτηση μέσω των
πρακτικών ασκήσεων και πιο συγκεκριμένα στη σχολή μας των Μεγάλων
Γεωδαιτικών Ασκήσεων ΙΙ. Μια κατάσταση η οποία τα δύο τελευταία έτη
επιδεινώνεται με κόψιμο του μισθού, ελλειπή και επιτηδευμένα αργοπορημένη
ενημέρωση σχετικά με τις συνθήκες εργασίας και ασφάλισης και αυστηρά deadlines συμμετοχής, δυσχεραίνοντας έτσι το
περιθώριο αντίδρασης από πλευράς φοιτητών. Σε όλη αυτή την κατάσταση βλέπουμε
ότι το επιχειρηματικό πανεπιστήμιο επιτελεί τον ρόλο του σε αφεντικά και δήμους να βγάζουν λεφτά από την
απλήρωτη εργασία μας. Εν τέλει, η κατάσταση αυτή δημιουργεί ”μηχανικούς δύο
ταχυτήτων” πριν καν την απόκτηση του πτυχίου, αφού όποιος δεν έχει την
οικονομική δυνατότητα να ανταπεξέλθει αποκλείεται με συνοπτικές
διαδικασίες από ένα πολύ σημαντικό κομμάτι γνώσης και εξάσκησης του
αντικειμένου του ή τον οδηγούν στο δόγμα ότι φταίει αυτός και να καταλήγει
να καταπνίγει κάθε απόλαυση και ευχαρίστηση για να μπορέσει να μαζέψει χρήματα
και να γίνει ανταγωνιστικός.
Παράλληλα, η εντατικοποίηση
των σπουδών, η πειθάρχηση των φοιτητών φαίνεται να εντείνεται από
πλευράς καθηγητών είτε αυτό είναι με τα μαζικά κοψίματα και την αναντιστοιχία
μαθήματος-εξέτασης, είτε με αυταρχικές συμπεριφορές μέσα στο αμφιθέατρο),
τα κοψίματα στις ΜΓΑ Ι και τις παράλογες απαιτήσεις για επανάληψη όλης της
διαδικασίας των μετρήσεων από τους φοιτητές που κόπηκαν. Η καθηγητική
αυθαιρεσία δεν θα γίνει ανεκτή από τους φοιτητικούς συλλόγους και δεν υπάρχει
σαν μεμονωμένο περιστατικό κάποιων «σαδιστών» καθηγητών, αλλά είναι μία
γενικότερη τάση και λογική στην οποία οφείλουμε να αντισταθούμε.
Όλα αυτά
συμβαίνουν ενώ η σχολή μας πέρσυ γιόρτασε τα 100 χρόνια της και αποφάσισε να ξοδέψει 10.000€+
για καφέδες, finger food
και κρουασανάκια για το πάρτι γενεθλίων της. Την ίδια ώρα βέβαια δίναμε
μαθήματα στην εξεταστική με 5 βαθμούς χωρίς θέρμανση, μας αναγκάζουν
να δίνουμε 50άρικα στο πρώτο έτος για τα υλικά σχεδίου, μας δίνουν ηλεκτρονικά
συγγράμματα τα οποία το Πολυτεχνείο «δεν μπορεί να πληρώσει» για εκτύπωση,
πολλές αίθουσες (όπως της Γεωπληροφορικής) μισογκρεμίζονται σταδιακά, ενώ
υπολογιστές και εκτυπωτικά μηχανήματα χαλάνε και είτε καθυστερούν να
επισκευαστούν, είτε μένουν έτσι.
Κυλικείο στα
χέρια αργαζόμενων και φοιτητών
Μέσα σε όλα
αυτά, από τις αρχές του καλοκαιριού το κυλικείο της σχολής μας έχει κλείσει
αφού ο ιδιώτης που το διαχειριζόταν αποχώρησε με αποτέλεσμα ο χώρος να μοιάζει
πλέον με εγκαταλειμμένο τοπίο. Αυτός ο χώρος έχει μείνει κλειστός αποκλείοντας
έτσι την κοινωνικοποίηση και συναναστροφή μεταξύ των φοιτητών/τριών. Το αν θα
υπάρχει χώρος λοιπόν να αυτοοργανώσουμε συλλογικα το διάβασμα μας να βρεθούμε,
να συζητήσουμε κλπ εξαρτάται από τα κέρδη η μη του εκάστοτε ιδιώτη. Απέναντι σε
αυτή τη κατάσταση δεν πρέπει να περιμένουμε την όποια εργολαβία, αντίθετα
πρέπει να εναντιωθούμε σε κάθε εταιρία στο χώρο των σχολών μας και να
απαιτήσουμε τη λειτουργία του κυλικείου από εργαζόμενους του πολυτεχνείου με
μόνιμες συμβάσεις, αξιοπρεπείς μισθούς και ασφάλιση, να μη λειτουργεί με
γνώμονα το κέρδος αλλά την εξυπηρέτηση φοιτητών-εργαζομένων.
Φυσικό κι
επόμενο όλης αυτής της κατάστασης είναι η συνειδητή
επιλογή κοσμητείας και καθηγητών να μην υπάρχει καμία ενημέρωση των φοιτητών
για τη διεξαγωγή συνέλευσης καθηγητών και αυτές να γίνονται στα κρυφά, αφού
πλέον δεν αναρτούνται ούτε καν στο site της σχολής.
Η κατάσταση αυτή θα απαντηθεί από τον ίδιο τον φοιτητικό σύλλογο, ο οποίος
είναι αυτός που θα επιβάλλει με κάθε τρόπο και τον τερματισμό της.
Αν δε μας αρκεί αυτή η κατάσταση που βιώνουμε,
εντός και εκτός σχολής, κάτι πρέπει να γίνει. Ο μόνος δρόμος, που μπορεί
να είναι νικήφορος και να επιβάλλει κατακτήσεις, είναι ο συλλογικός. Μέσα από
τις γενικές μας συνελεύσεις, κόντρα στις ατομικές λύσεις, εμείς η νεολαία
βγαίνουμε στο προσκήνιο για διεκδικήσουμε όλοι να έχουν δικαίωμα στην αξιοπρεπή
μόρφωση, στην πραγματικά δημόσια και δωρεάν παιδεία, χωρίς κανένα οικονομικό
και άλλο εμπόδιο για τους φοιτητές. Αυτό
περνά μέσα από τις μάχες ενάντια στο νόμο Γαβρόγλου και την εκπαιδευτική
«αντί»-μεταρρύθμιση, ενάντια στις πολιτικές που θέλουν ένα πανεπιστήμιο, λίγων
και εκλεκτών, που θα υπηρετεί τις μεγαλοεταιρείες,θα βάζει δίδακτρα και θα
πετσοκόβει συνεχώς τις παροχές. Παλεύουμε για ένα πανεπιστήμιο, που θα κάνει έρευνα για την κοινωνία και όχι για
τις τσέπες των μεγαλοκαπιταλιστών. Με γενναία αύξηση της κρατικής
χρηματοδότησης για τις ανάγκες των σπουδών μας, για να μη κοπεί κάμια
παροχή(σίτιση, στέγαση,μεταφορές), για να πεταχτεί κανείς έξω από τη σχολή του.
Αντιλαμβανόμαστε
λοιπόν, ότι οι λύσεις θα δοθούν από εμάς για εμάς τους ίδιους, τις απαντήσεις
θα τις βρούμε μόνο ψηλαφίζοντας τα ερωτήματα μέσα στις μαζικές συλλογικές μας
διαδικασίες και τις νίκες θα τις πετύχουμε μόνο όλοι μαζί και για όλους. Σε μία
συγκυρία που ψηφίζονται συνεχώς νέα μέτρα και η επίθεση σε εργασία και
εκπαίδευση βαθαίνει, που ερχόμαστε αντιμέτωποι με πλειστηριασμούς πρώτων
κατοικιών, που οι φασιστικές επιθέσεις πληθαίνουν καθημερινά. Σε μία κατάσταση
που στη σχολή δεν είναι δεδομένη ούτε η θέρμανση τον χειμώνα, που υπάρχουν και
δίνονται χρήματα για ερευνητικά συνδεδεμένα με το στρατό και τις επιχειρήσεις
και για εορτασμούς, αλλά όχι για υλικοτεχνικές ανάγκες, για σίτιση, στέγαση και
συγγράμματα. Σε μία περίοδο που μας
στερούν τα όνειρα και μας ταΐζουν με πατρίδες και εθνική ομοψυχία εμείς δεν θα αποδεχτούμε το μέλλον που μας
επιβάλλουν, δεν συμβιβαζόμαστε και δεν συναινούμε στη πραγματικότητα τους.
Μέσα από τις συλλογικές μας διαδικασίες
θα περιγράψουμε το μέλλον που μας αρμόζει, θα παλέψουμε για τις ανάγκες και τις
επιθυμίες μας!
ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΜΕ:
- Κινητοποίηση στο κέντρο της Αθήνας για την υπεράσπιση του ασύλου, που θα περνάει από τις σχολές του κέντρου (Νομική – Κάτω Πολυτεχνείο – ΑΣΟΕΕ) την Πέμπτη 8/11 στις 18:00.
- Συμμετοχή στην πανεκπαιδευτική κινητοποίηση στο Υπουργείο Παιδείας μαζί με αναπληρωτές/αδιόριστους εκπαιδευτικούς και μαθητές ενάντια στο ν. Γαβρόγλου και την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, την Παρασκευή 9/11 στις 11:00 με κατειλημμένη σχολή.
- Κατάληψη της σχολής 14-15-16 Νοέμβρη ενόψει του τριήμερου του Πολυτεχνείου. Μεταφορά του κέντρου αγώνα της κατάληψης στον κάτω χώρο του Πολυτεχνείου.
- Συμμετοχή στην απεργιακή κινητοποίηση στις 14/11. Συμμετοχή στο Συντονιστικό Γενικών Συνελεύσεων που θα γίνει αμέσως μετά στο κάτω Πολυτεχνείο για τη διοργάνωση του τριημέρου του Πολυτεχνείου απ’ όλους τους Φ.Σ.
- Συμμετοχή στη μεγάλη αντιιμπεριαλιστική πορεία την Παρασκευή 17/11 προς την Αμερικάνικη Πρεσβεία με προσυγκέντρωση των ΦΣ στις 13:00 στο Κάτω Πολυτεχνείο.
- Κάλεσμα στους υπόλοιπους Φ.Σ., μαθητές και εκπαιδευτικούς για συμμετοχή, προετοιμασία και συνδιοργάνωση πανελλαδικής πανεκπαιδευτικής κινητοποίησης στο κέντρο της Αθήνας την Πέμπτη 29/11 ενάντια στον ν. Γαβρόγλου και την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση.
- Παράσταση διαμαρτυρίας στο επόμενο τμήμα καθηγητών (για ζητήματα προγράμματος σπουδών, εξεταστική, υλικοτεχνικά κ.α. ζητήματα σχολής) και στην επόμενη σύγκλητο όποτε αυτά καλεστούν.
ΕΝΩΤΙΚΟ
ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ